'Big Picture Learning' docenten in de VS zijn 24/7 bereikbaar

De filosofie van Big Picture Learning draait om gepersonaliseerd leren, je passie volgen en eigen verantwoordelijkheid nemen over je leerproces. 'One kid at a time'-scholen worden ze ook wel genoemd. Ongeveer 15 leerlingen vormen een hechte groep die begeleid wordt door een docent, de 'advisor'. Deze advisor begeleidt zijn groep leerlingen gedurende hun hele schoolloopbaan.

In het kader van een studiereis van de KPC groep naar Amerika kreeg ik de unieke kans om dit (voortgezet)onderwijs een week te mogen ervaren. Uiteraard met mijn 'onderwijs-en-ict' bril op ging ik deze uitdaging aan.

Al snel werd duidelijk dat ict niet hoog op de agenda staat van deze scholen. Bij het personaliseren van het onderwijs wordt vooral geïnvesteerd in mensen. Het contact tussen leerlingen binnen de advisory en met hun advisor is van groot belang.
De band tussen leerling en docent is niet te vergelijken met hoe wij deze kennen. Zo sprak een advisor in adem over zijn twee biologische kinderen en zijn vijftien kinderen in zijn advisory. Een andere advisor vertelde dat hij het als vanzelfsprekend vindt dat wanneer hij in het weekend naar een museum gaat even checkt of er een paar leerlingen mee willen gaan.
Advisor ben je niet op werkdagen van negen tot vijf, dat is duidelijk. De betrokkenheid en bevlogenheid van deze mensen is ongelooflijk.

"I can't do this job without my cell phone"
Om dag en nacht bereikbaar te zijn is het niet meer dan logisch dat de leerlingen de advisor ook online kunnen bereiken. Advisors 'texten' (o.a. sms, whatsapp en mail) heel wat af. Niet alleen met leerlingen, maar ook met ouders en mentoren vanuit het bedrijfsleven.
Sommige advisors gebruiken de elo Edmodo. Ze gebruiken het als een soort Facebook voor de advisory en houden elkaar op de hoogte van hun ervaringen, leveren werk in en linken naar hun blog dat ze schrijven als ze op stage zijn.

Doordat leerlingen met name gestimuleerd worden om hun passie te ontdekken en daarmee aan de slag te gaan, is de vaste vakkenstructuur op school helemaal los gelaten. Taal en rekenen worden, net als hier, erg belangrijk gevonden. Daar krijgen ze dan ook traditioneel les in en worden ze regelmatig in getoetst. Voor de rest wordt uitgegaan van een persoonlijk leerplan en wordt hier een geschikte stageplaats (LTI, Learning Through Internship, genoemd) bij gezocht.

 

"History is my passion, but as an advisor I want my students to have their own passion"
Advisors moeten hun eigen vakgebied kunnen loslaten. De advisor die de lerarenopleiding geschiedenis heeft gevolgd vertelt oprecht dat het zijn passie is maar dat hij deze passie niet wil opleggen aan zijn leerlingen. Iedereen moet z'n eigen passie vinden en volgen. Dan komt leren vanzelf. Of te wel 'Leaving to Learn'.

Voor het communiceren met elkaar wordt ict dus volop ingezet, voor didactische doeleinden nog maar amper. Ze zijn hier wel mee bezig en willen bijvoorbeeld graag digiborden aanschaffen en tablets en laptops gebruiken, maar ook bij hen is het budget beperkt.
Over het aanschaffen van technologie ten behoeve van de beroepspraktijk hebben ze een duidelijke mening. Je kunt de beroepspraktijk nooit bijhouden, de ontwikkelingen gaan zo snel. Omdat alle leerlingen het hele jaar door twee dagen op stage zijn is dat ook helemaal niet nodig. Omgaan met die technologie leren ze in de praktijk.

In Nederland komen ook Big Picture scholen van de grond. Nog niet binnen het mbo. En ik vraag me ook af of dit realistisch is. Als het goed is hebben mbo-leerlingen hun passie al ontdekt en gevolgd door voor een passende beroepsgerichte opleiding te kiezen. Daarbij hebben wij een andere onderwijsstructuur en een andere cultuur.
Maar inspirerend was het zeker om een kijkje te nemen in een hele andere onderwijswereld waar gepersonaliseerd leren écht vorm krijgt.